Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

10 songs i'll never forget...

1. Cry babe (janis joplin)
 Η φωνή της ανεβάζει όλες τις θερμοκρασίες










2. All you need is love (The Beatles) 
«Love is all we miss»









3. American pie (Don McLeaan). 
Η νοσταλγία του μέλλοντος» και γιατι απλα στα 7 μου ειχα μαθει τους στοιχους χωρις να ξερω καν αγγλικα...








4. Bob DYLAN-knocking on Heavens door.. 
«Ευφυέστατη σύνθεση...








 5" Φυσάει ΚΟΝΤΡΑ''(active member)






6. I'm a fool to want you (Billie Holiday) 
«Η πιο ειλικρινής και απεγνωσμένη εξομολόγηση που τραγουδήθηκε από την πιο πονεμένη μαύρη φωνή που τραγούδησε ποτέ»









7. imagine (John Lennon) 
«Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι που δε γνωρίζουν ακόμα αυτό το κομμάτι....»







8. All Along The Watchtower - (Jimi Hendrix)
«Ο πιο ταλαντούχος της δεκαετίας»









9. Creep (Radiohead) 
«Τρυφερότητα, ευφυΐα, αγαλλίαση»










10. Stairway to heaven...( to cover ton metallica)
«Γιατί απλά το ακουω καθε βραδυ...>>







  • Τα τραγούδια αυτά είναι η επιλογή της σημερινής μέρας. Δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί μου αρέσουν. Αν μπορούσα, μάλλον δε θα μ’ άρεσαν».

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Αυτή είναι η ζωή μου, συνεννοηθήκαμε?

Κάθε πρωί θα με δεις να δίνω στο εαυτό μου δέκα δευτερόλεπτα για να καταλάβω που βρίσκομαι και γιατί. Ακολουθούν πέντε 
δευτερόλεπτα για να αποδεχτώ την ολοκληρωτική μου ανικανότητα για οποιαδήποτε εργασία. 

Η συνειδητοποίηση της τραγικής οικονομικής μου κατάστασης είναι ακαριαία, γεγονός που με βοηθά να κερδίσω χρόνο και να τον αφιερώσω στα ψάρια μου. Υπάρχουν στιγμές που θέλω να τους πω τα πάντα για την ζωή μου .. Όμως ακόμα και να μην ήταν κουφά, η μνήμη τους δεν διαρκεί πάνω από τρία δευτερόλεπτα, όσο μια βόλτα μέσα στην γυάλα. Ίσως για αυτό στα μάτια τους μπορώ να δω ολόκληρη την ζωή μου, ένας επαναλαμβανόμενος στροβιλισμός, ένα χαρούμενο τίποτα. Αυτές είναι οι πρώτες στιγμές της ημέρας που έρχεται να με σώσει η έμπνευση.
Ο κόσμος βασίζεται στο χάος και εγώ θα το διασχίσω χωρίς να ψάχνω για λογική σειρά ...

Αυτή είναι η ζωή μου, συνεννοηθήκαμε? 


Aποσπασμα απο την ταινια Φτηνα τσιγαρα

Myself in some words

Λοιπόν. .. μάλλον πρέπει κάποια στιγμή να μιλήσω και για μένα 


Δεν θα πω πολλά άλλωστε μου ήταν πάντα δύσκολο αφού το έχω προσπαθήσει ελάχιστες φορές και αυτές χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία...
Καταρχάς είμαι αρκετά αντικοινωνική .Δεν κάνω φίλους εύκολα και δεν μπορώ να πω ότι μέχρι τώρα έχω νιώσει το αίσθημα της πραγματικής φιλίας αλλά κάνω παρέα με άτομα που εκτιμώ πολύ 
και νιώθω ότι με γεμίζουν.
Μου αρέσει πολύ η λογοτεχνία (και ειδικότερα οι ξένοι πεζογράφοι) ενώ μισώ τα οικονομικά και ότι έχει να κάνει με αυτά (συμπεριλαμβανομένου και της καθηγήτριας που μας κάνει Αρχές οικονομίας)
Αυτό που με κάνει να "ταξιδεύω"και να ξεχνιέμαι είναι η μουσική και ο χορός και τα 2 είναι πράγματα που δεν θα μπορούσα να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτά.
Μισώ τις Κυριακές ενώ λατρεύω την θάλασσα ακόμα και μέσα στο καταχείμωνο
Είμαι αρκετά μπερδεμένη με το τι θα κάνω τελικά στην ζωή μου αλλά αρκετά σίγουρη ότι θα το βρω το μόνο που χρειάζεται είναι να φύγω από αυτήν την χώρα...
Πιστεύω ότι αυτά ήταν υπεραρκετά για να μάθει κάποιος λίγες πτυχές του εαυτού μου 




Τα υπόλοιπα στην πορεία...:)




http://www.youtube.com/watch?v=I5mTtL2OZjo&feature=related

Γιατί έφτιαξα αυτό το blog....(άραγε?)

Δεν ήταν επειδή βαριομουν να κάνω κάτι εκείνη την ημέρα ούτε επειδή  ήθελα να δείξω κάτι σε κάποιον.
Δεν ήταν επειδή το είχα απωθημένο ή επειδή μου το πρότεινε κάποιος .Δεν ήταν επειδή είχα ανάγκη από επικοινωνία...και σίγουρα ούτε από σχόλια σε αυτά που λέω και σκέφτομαι
Η αλήθεια είναι πως ούτε εγώ πραγματικά ξέρω γιατί το έκανα... ένα ξέρω μόνο πως ειναι μερικές φορές που νιώθω πως είναι ανάγκη να  βγάλω κάποια πράγματα από μέσα μου κάποια πράγματα που άλλες φορές δεν με αφήνουν να ησυχάσω ή να ηρεμήσω. Ισως το έκανα γιατί είμαι τόσο εκνευρισμένη με την όλη κατάσταση που επικρατεί  γύρω μου ...με την τόση αδιαφορία απάθεια , έλλειψη προσωπικότητας και άποψης  των περισσοτέρων ανθρώπων τις ηλικίας μου... Ίσως πάλι το έκανα γιατί είμαι από τους ανθρώπους που εκφράζονται πολύ καλύτερα μέσα από τον γραπτό λόγο(ανεξάρτητα αν  δεν είμαι και από τους καλύτερους στην έκθεση..)και αφού πέρασε πια η εποχή που έγραφα τις σκέψεις μου σε ένα κομμάτι χαρτί είπα να ακολουθήσω την νέα εποχή που έρχεται και να συμβιβαστω σε αυτην....
 Ίσως τελικά να το έφτιαξα για να πω σε κάποιον(οποιωνδήποτε) για τις δικές μου  μέρες  που πολλές φορές μοιάζουν τόσο μα τόσο συνηθισμένες αλλά μέσα μου φαντάζουν συγχρονως τόσο παραξενες...και για αυτα που βλεπω καθημερινα και απορω με τον κοσμο γυρω μου που τα αποδεχεται
Μπορει να μην το διαβασει ποτε κανεις ή μετα απο μερικες εβδομαδες να το παρατησω..θα δειξει